YASA'K

" Sakin ol! " dedi, sesi fısıltı halinde, varla yok arasında çıkmıştı. " Kâbus gördün sadece. "

Aklım kulaklarımın işittiği kelimeleri algılamakta zorlanıyordu. Beni sakinleştirmeye çalışıyor, bu halimin tek sebebi o değilmiş gibi konuşabiliyordu.

Duyduklarımın etkisiyle başımı yavaşça kaldırıp, oldukça yakın mesafede durduğunu yüzüme ulaşan nefesinden anlayabiliyordum.

Gözlerim bir süre sonra karanlığa alışmaya başlamış, yüzüme endişeyle bakan okyanus derinliğine sahip gözlerin üzerime dikilen bakışlarını yakalayabilmiştim. Söyledikleriyle, yüzünde gördüğüm samimi ifade arasında bir çelişki yoktu. Benimle karşı karşıya geldiği her anda gözlerinde görmeye alışmaya başladığım o yakıcı öfkesinin yerinde yeller esiyordu.
_____________________________________________
Tüm Hakları Saklıdır ©