Gökyüzünün en ücra köşesindeyim.
Gözlerimdeözlenilmişlikler ,yalvarışlar, yakarışlar...
Gözlerimde olmayışının kaçıncı haftası, yokluğunun omuzlarımda yaptığı ağırlık...
Gözlerimde yaşlar... İnsanlar,yağmur sanır ama benim gözlerim hep ağlar.
Sevdamın kanadı kırık, içimde düşme korkusu var. Bir uçurumun ucundayım,
sona geldim sanmışken, sana geldim...
İçimde düşme korkusu var. Bulutlara yansıyan güneşin kızıllığı gözümü alıyor. Yüreğin karanlıklar arasında gizleniyor ama gökyüzü hâlâ aydınlık kalıyor. Göğün kokusu yüzümü okşarken, bir kanadım daha kırılıyor, içimde düşme korkusu var.
Varsın bilmesin onlar.
Biz el ele yürüdük.
Bunu sokak gördü.
Deniz gördü.
Gökyüzü gördü.
Ay gördü.
En güzeli de;
Allah gördü.
"Sessizlik, en derin acıları içinde barındırır. Bir yüreğin haksızlıkla mücadelesi, hem kırılmasına hem de güçlenmesine yol açar. Her kelime, özgürlüğe bir adım daha."