- Reads 21,780
- Votes 839
- Parts 8
Ongoing, First published Mar 12, 2018
Acıya direnen bir kadın vardı. Yıkılmış bir harabe binaya benzeyen... Acıyı yaşatan bir adam vardı. Kalbinde bır gram merhamet olmayan... "Zümra" dedi ve bir adım daha attı bana doğru. Sarılabileceğim kadar yakın ama dokunamayacağım kadar uzaktı.O geldikçe geriliyordu ayaklarım. "Gelme diyorum sana gelme be adam" diye bağırdım boğazımı yırtarcasına. Sözlerime inat bir adım daha attı. Baktı gözlerime. Kahvenin en güzel tonu olan gözlerim gözlerine kilitlenmişti. "Yaşıyorsun işte. Bak ben de burdayım. Tam karşındayım. Nolur Zümra. Hadi tut elimden." Koskoca Baran Seyran bana yalvarıyordu. Acılarımın tek sahibi olan adam. Gönlüme taht kuran o karanlık prensim. "Baran bir adım daha atma. Lütfen" Sonlara doğru sesim kısılmıştı. Tükenmiştim artık. Kelimelerim gibi ruhumda tükenmişti. Tek kurtuluş yok oluştaydı. Bedenim ruhumun aksine hareket ediyordu. Arkamın boşluk olduğunu hisettim. Bedenime çarpan soğuk rüzgar ve hırçın dalga sesleri. Benim sonum işte burasıydı. Herşey sadece geriye doğru bir adımla son bulabilirdi. Acılarım dertlerim. Hepsi bir hamleyle bitebilirdi. Artık mutlu olabilirdim. Son kez baktım gözlerine aşık olduğum adama. "Hoşçakal Baran Seyran" diyebildim. Tam kendimi sonsuz boşluğa bırakacakken duyduğum tek kelimelik sesle yeniden hayata tutunmuştumm. Tam karşımda gözyaşlarına boğulmuş minik bir beden duruyordu. Ağzından çıkan sözcük belki de kaderimizi değiştirmişti. "Anne" Başlama tarihi:12.03.2018All Rights Reserved
Sign up to add ZÜMRA -Berdel- to your library and receive updates
or
You may also like
You may also like
