Siyah Kan #13

O anda yavaş yavaş geri adım atmaya başladım. Ben adım attıkça, aynı adımlardan o da atıyordu. En sonunda vücudum duvarı hissetti. Ve pantolonunum arka cebinden büyük bir acı hissettim. Evde herkes birbirinin eşyasını çaldığı için tek jiletimi cebime koymuştum. Henüz ölmek istemiyordum. Şansımı denemek istedim ve elimi yavaşça arka cebime götürüp jileti kavradım. Aramızdaki mesafe azalınca hemen kafamda bir plan yaptım ve eline vurup bıçağı düşürmesini sağladım. Mert çok hızlı koştuğundan kaçsam da yakalanabileceğini biliyordu bu yüzden stres yapmadı ve bıçağı almak için yavaşça eğildi. O sırada ancak ikimizden birinin yaşayabilecek olması aklıma geldi ve tercihimi kendimden yana kullandım...

▪