SİYAH OKYANUS

Bir kırık kalp gece ıssız bir sokakta ilim ilim inliyor. Göz pınarları kalbine eşlik edercesine damlalarını birer birer kurban ediyor geceye. Dudaklarımdan kopuyor vaveylalar... bir duyan yok mu? Hayır kimse duymuyor . Yürüyorum, yürüyorum, yürüyorum... Kaçışım tenha sokaktan değil menfomanyak düşüncelere gebe beynimden kaçış bu . Ama kaçamıyorum anılar sarıyor her bir yanımı , sonra tebessümler yağdırıyorum her birine veda edercesine . Bu veda çok ağır bayım. Zira anılara edilen her veda bir yandan da acıyla kutsanmış bir ruha merhaba diyecek. Acılar çepeçevre sararken benliğimi hatırımda dünden kalma gülüşün... Satırlar son buluyor bayım. Yeni kimliğimdir; bir yalnızlığı senfonileştiren , hastalık düşünceli deli şair...