Non est,

Büyük kapıdan içeri girmemle bütün gözler bana döndü.Yüzümün yarısını kapayan pelerinin şapkası için Tanrı'ya binlerce kez şükranlarımı ilettim.Yanımdakilerle senkronize bir şekilde yürürken duygulardan arınmış yüzlerimizin ve dik yürüyüşlerimizin etrafımızdakileri nasıl da etkilediğini görebiliyordum.İçerideki hava biraz boğucu ve sıcaktı. Ortamdaki merağı kasvet bastırmıştı. Açık pencerelerden ayın ışığıyla birlikte korkuda süzülerek giriyor ve yanlarından geçtiğimiz insanları ele geçiyordu.Demek buydu.İnsanların üzerinde böyle etki bırakıyordum.Gözlerinden okuduklarım beni onlardan daha çok ayırıyor,aramıza duvarlar örüyordu.Yalnızdım,yalnızım ve yalnız olacağım. Çünkü güç insanların imrenek baktığı ancak yaklaşamadığı bir varlıktı. Ve benim her hareketimden yerlere yavaşça ve bol miktarda güç akıyordu. Buna rağmen güç kaybetmiyor, aksine dahada çok güçleniyormuş gibiydim.İnsanlar benden korkuyorlardı.Salonun en sonuna geldiğimde durdum.Beni karşılayan müdür hafifçe gülümsedi yavaşça alıp eldivenli elimi öptü. Ve bu hareketinden sonraki cümlesi beni kendime getirdi.
"Okulumuza hoşgeldiniz Bayan Olmayan."
Bir insan etrafındakilere ne kadar yabancı olabilir? Bir kız duygularını en fazla ne kadar saklayabilir? İşte tam bu kadar.Bu hikayedeki kız diğerleri gibi salak değil kendini küçük düşürmüyor. Bilmediği bir dünyanın içine en güçlü olarak giriyor.Ve çocuğumuzda kötü değil ? Fakir zengin ayrımı yok. Buradaki tek lider güç .Sizce ne kadar heyecanlı olabilir?Bermuda şeytan üçgeninin sırrı bir genç kızın yaşamasına yardım ediyor.