''Aşık olmuyorum. Sadece anı yaşıyorum.'' Bir ergen gibi konuştuğumun farkındaydım. Zaten anı yaşamayı ergenlikte öğrenmiştim ben. Hayat felsefem buydu benim. Onun masmavi gözlerine bakarak ona biraz daha yaklaştım ve kulağına şu sözleri fısıldadım.
''Bazı çiçekle açarken,bazıları solar. Herkes kaderinde yazılı olanı yaşar. Bazıları ise kendini aşar. Önemli olan anı yaşamak ama herkes bildiğini yazar.''
Bu sözler karşısında gözlerini kırpıştırdı. Derin bir nefes alarak konuşmak için dudaklarını oynattı.
''Sanırım senin ilkin ben olmayacağım.'' Gülümsedim. Ve tekrar o yakıcı mavi gözlere odaklandım.
''Hayır.'' Kaşlarını çatarak bana baktı. Son sözümü söylemek için elini tuttum. Ve tekrar fısıldadım.
''Sen benim sonum olacaksın.'' Aklıma hayatımın ne kadar saçma olduğu gerçeği bir çekiç gibi çakılmıştı. Gerçek olamayacak kadar güzel bir rüyayı yaşıyordum. Söylemiştim ya... Gerçek olamayacak kadar güzel...