Tutku Kanberi dört bir yanını acının sarmalamış olduğu bir kızdı. Taşıdığı acıların altında ezilen bedeni ve yüzündeki yorgun gülümsemeye sığınmış olan masumiyetiyle hayata tutunmaya çalışıyordu. Henüz ufak iken yitirdiği umudu ve mutluluğu onu güçlü olmaya zorluyordu. Derin Karay kötülüğün bedenini ele geçirmiş içinde kendinin bile bulamadığı ufak çocuğu yaşatmaya devam eden "gecelerin lordu". Derin'in kendini bildiğinden beri buz tutmuş acımasız kalbi buzlarını eritmeye başlarken Tutku aradığı mutluluğu buluyordu. "Sen benim en derin tutkumsun"