Sessizce yürüyorum kaderime boyun egerek..Karanlığa gömülüyorum bir mezarlıkta.İçimdeki küçük bir çocuk o lanet kalpten çığlık çığlıga boğuluyor.O kalbe giren bir suçlu oluyor günler sonra. Sonra anlıyorum ki oda af edilmiş.O da gidiyor kalbimden... Yalnızlıgımla baş başa kalırken kaybolduğum ormanda bir pusulaya buluyorum.Siyah..Simsiyah. Etrafta hiçbir ışık olmadığı için göremiyorum hangi yöne gideceğimi. Mısralara boguluyorum her gece. Kaybolurken her gün bir yıldız ölüyor umudumla... Sonra anlıyorum ki ışık hiçbir zaman benden yana olmayacak.Milyonlarca yanan yıldızların parıltısı bile pusulayı görmeme işe yaramazken ben her gecr yaşamak için çırpınıyorum... Tabi buna da yaşamak denirse... -K.P.
5 parts