********This book was written 2008. Ganun katagal nang nakatago sa baul ko. Heto, ipapabasa ko na sa'yo. *********
THEME: Dark and Sad
WARNING! : This is not your ordinary Wattpad story..
SYNOPSIS:
MINSAN, MAY MGA BAGAY NA DI MO INAASAHAN PERO NANGYAYARI, AT MINSAN YUNG MGA BAGAY NA GUSTO MONG GAWIN, HINDI MO NA MAGAWA KASI HINDI NA PWEDE, KASI SINAYANG MO NA YUNG PAGKAKATAON NA DATI AY MERON KA..
"Dun ko lubos naisip na siguro nga hindi ako mahalaga sa kanila,
na kahit anong pilit ko silang pakisamahan, walang halaga,
yung bang tipong, kahit mawala ako, tuloy pa rin ang ikot ng mundo nila"
"Minsan pinipili nating patawarin yung mga taong nakasakit sa atin kasi ayaw nating mawala sila sa buhay natin."
"Parehas kami ng kwento, magkaiba lang ng istorya."
"Hangang isang araw, sa isang di sinasadyang pagkakataon, nagkita muli kami. At doon na nag umpisa ang lahat. Doon ko na siya sinimulang mahalin"
"Ganun pala talaga ang buhay, kahit gaano pa karami ang nagawa mong kabutihan, isang pagkakamali mo lang, masama na ang tingin sa iyo ng tao, kahit ng mga taong akala mo kilala ka na."
"Siguro ganun lang talaga sila magpahalaga ng tao, Hindi nila pinapahalata."
"Ganito pala umiyak, nakalimutan ko na kasi"
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Flutter Fic)
53 parts Complete
53 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.