Ömer Ünal, gece klübü olan Pera'nın sahibidir. Uzun yıllar yöneticilik yapmış Kıvılcım Arslan'la yolları kesişir. Yasaklarla ve engellerle dolu bu yolculukta aşk nasıl galip gelecektir? Yepyeni bir #KıvMer hikâyesi.

Senin tutkunun esiri olmak , özgürlüğüme taçtır.

Opia, tanıdık ya da yabancı insanlarla göz göze geldiğimizde yaşadığımız, kendimizi savunmasız ve kırılgan hissetmemize neden olan bir duygu türüdür. Bu duygu, karşıdaki kişiyle bakışlarımız kesiştiğinde ortaya çıkan, iç gerginliğe ve ciddi bir duygusal duruma işaret eder. İnsanlar, genellikle bu duyguyu yalnızca kendilerine özgü bir his olarak algılar; ancak, büyük ihtimalle karşı taraf da benzer duygular içindedir. Başlangıç - 08.02.25

Eğlence amaçlı yazdığım bir Gerçek Ailem kurgusudur. ... "Baysoy değilim." Dedi. Ardından "Tekrar et!" Diye bağırdı her zaman ki gibi. "Baysoy değilim." Dedim sakince, artık alışmıştım. "Yeniden!" Diye bağırdı bu sefer. "Ben Baysoy değilim!" YENİDEN 𝕋𝕖𝕜𝕣𝕒𝕣 𝔼𝕥

"ateşle oynuyorsun barış alper..." Başını sallayıp gülümsedi, "ateşten korksaydım kendimi sana kaptırmazdım."

balimkaplan: Of hamileyim diyince mi bakasın geldi erenelmali18: Sabahın köründe manyağın biri bana baba oluyosun yazınca napmam gerekiyodu Eren Elmalı Texting Hayran Kurgusu. Bu hikaye hiçbir gerçeklik barındırmaz.

0504: Fazla güzelsin çocuk Güzel çocuk: efendim?

i'm sorry, dave

elimi, hayallerine götür

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"