"Εξήγησε μου το γελοίο παιχνίδι, γιατί εξαρτάσαι από αυτό?", απαίτησα μια εξήγηση χωρίς ίχνος υπομονής.
"Δεν θα καταλάβεις ποτέ...", ξεφύσηξε βαριά και τα λόγια του συνόδευσαν λευκά πέπλα καπνού.
"Βοήθησε με να καταλάβω. Σε παρακαλώ, μωρό μου...", σώπασα πάνω στο στέρνο του αφήνοντας τον κόμπο στο στήθος μου να μετατραπεί σε δάκρυα.
"Δεν υπάρχει λόγος να καταλάβεις κάτι, Βανέσα. Όλα όσα συνέβησαν είχαν κάποιο αποτέλεσμα, για σενα θετικό. Βγήκες από αυτή την ιστορία διατηρώντας τη ζωή σου, πάψε να ασχολησε με εμένα και το παιχνίδι. Ξεχνά το! Για το καλό σου.", η φωνή του αγρίεψε και τραβήχτηκα μακριά του κρύβοντας τη γύμνια μου μέσα στα λευκά σεντόνια και τα δάκρυα μου στο μαξιλάρι.
"Και μην κλαις, γαμώ το σου!", συμπλήρωσε φωνάζοντας. Έσβησε το φως και τα πάντα σκοτείνιασαν στο μικρό δωμάτιο. Τα πάντα εκτός από τις σκέψεις μου, οι οποίες συνήθιζαν να με στοιχειώνουν σαν φαντάσματα από τότε που έμπλεξα...
|Copyright 2018|
~Written by Anthie_B~
"Σταμάτα να τρέχεις, αστυνομία!" άκουσα μια ανδρική φωνή πίσω μου.
Σκατά!Άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα.
Τελικά ,ο μπάτσος με έφτασε και με άρπαξε. Τα πράγματα έπεσαν κάτω και εκείνος κρατούσε τα χέρια μου σε μια δυνατή λαβή πίσω απ' την πλάτη μου.
Γύρισα και τον κοίταξα. Ωραίος είναι. Βασικά, είναι πολύ ωραίος.
"Ω ναι, συνέλαβε με μπάτσε" αναφώνισα γελώντας πονηρά.
--------
Η Αντριάνα είναι εδώ και 2 χρόνια μαθήτρια της 3ης Λυκείου. Ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει την σε κατάθλιψη μητέρα της και τον μικρότερο της αδελφό. Έτσι, αναγκάζεται να μπει στην παρανομία.
Ο Βίκτωρ, ένας νεαρός αστυνομικός αναλαμβάνει την σύλληψη της Αντριάνας μα τελικά η μοίρα του επιφυλάσσει..άλλα πράγματα!
Αν δείτε ιστορία ίδια με την δικιά μου μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε. Προφανώς την είδα ήδη και την αγνόησα. Do the same bishes !