KUZEY IŞIKLARI

Dirseklerimi trabzana yaslamış önümdeki deniz manzarasını seyrediyordum. Arkamdan gelen ayak sesleri yaklaştıkça içimi sebepsiz bir huzur kapladı. Önce kokusu sardı etrafımı. Sonra o da benim gibi kollarını trabzana yasladı. İkimizde konuşmadık. Denizin derinliklerine diktik gözlerimizi .O an fark ettim .Ben denize bakınca bile denizi göremiyordum, hissedemiyordum. Ben denizi sadece onun gözlerinde görüyordum. Onun bir çift mavi gözüne tüm denizi sığdırıyordum. Ben onun gözlerindeki denizin derinliklerinde yavaş yavaş boğuluyordum ve buna razı gelmekten başka çarem yoktu. Gözlerini denizden ayırmadan konuştu."Aşk nedir,Tuğra? Yani kelebekler falan tamam da başka ne yapar aşk insana?"Oluyordu işte gözlerimin önünde bir başkasına aşık oluyordu. Gözlerimi denizden ayırmadan konuştum. " Aşk mahvolmaktır.Yok olmaktır.Yasak olandır.Aşk uğruna herşeyini feda edebilmektir.En çokta kalbini, ruhunu feda etmektir.Gözlerinde yok olmayı istemektir."Kuzey'e baktım. Gözlerimle denizi işaret edip konuştum."Aşk bu denizi sevdiğinin gözlerine sığdırabilmektir. "
"Ne güzel söyledin Külkedisi.Sanki aşıkmışsın gibi."Gözlerimi denizden çekip ona baktım. "Kim bilir mavi. Belki aşığımdır."
♥
Aşk insanı ne kadar aptallaştırabilir?
Aşık olduğun adamın en yakın arkadaşı olacak kadar?
Onunla bir kız için iddiaya girecek kadar?
Peki ya aşık olduğunuz adam gözlerinizin önünde başka bir kıza aşık olmaya başlarsa ne yapardınız?
Aşkın en sessiz haliydi Tuğra.
Çünkü Tuğra,Kuzey'i çaresizce uzaktan sevmeye mahkûmdu.
O Kuzey için sadece bir külkedisiydi.
Ama belkide o kapı kapı dolaşıp külkedisini arayan prens Kuzey'di.
Belkide O bile bunun farkında değildi.
Ya da belkide Tuğra bir gün aşkını haykıracak cesareti bulurdu.
Neden olmasın ki?
Zaten külkedisini de sefaletten kurtaran, aşkı bulduran cesareti değil mi?