KARANLIĞIN TOHUMU

Umutları, karanlığın tohumuydu...

Bir insan umutsuz yaşayabilir miydi?
HAYIR.

Ama onlar yaşamak zorundaydı. Bile bile o tohumun büyüyüp yeşermesine izin veremezlerdi çünkü biliyorlardı ki o büyümüş olan bitkiyi besleyecek birisinin olmadığını.

Taki birbirlerini tekrar tanıyana kadar...

Birbirlerinin umudu olan bu ikili daha ne kadar karanlığın merkezi olabilirdi?

Bu bir karanlığın değil, umutlanıp aydınlığa çıkanların hikayesi.
Delicesine sevenlerin hikayesi.
Ruhların var oluş hikayesi...