KALBİN BİLİR

Hayaller dualara, sevdalar Allah(cc) emanet..

Biri vardı gönlümde, rabbimin gönlüme emanet ettiği.. Razıydı bir ömür sevmeye ve beklemeye ama yapamadım, beceremedim, hakkıyla sevemedim..

Her şey bir "KALBİN BİLİR" mesajı ile başladı..
O günden sonra tevekkülüm başladı ardından sabrım , şükrüm ...

Zaman geçtikçe hayallerim artıyordu. Okuma hayallerim, işime olan sadakatim ve yaratılanı yaradandan ötürü sevgim artıkça artıyordu..

Ve bir gün geldiki; bütün hayallerimi toplayıp çöpe atmak zorunda kaldım..

Yusuf geldi:
Züleyha'sını bekliyordu. Ben ona Züleyha olamazdım..
Her zaman olduğu gibi büyük konuştuğum yerden sınandım..

Başta çok karşı çıkmak istedim ama olmadı. Bizim nikahımız göklerde kıyılmış..
Elim,kolum,dilim ve gönlüm bağlanmıştı..

Sizin hiç evlendiğinizde söylediğiniz "evet" kelimesi boğanızda düğümlendi mi?
Benim düğümlendi.. O an gönlüme kor ateşi koydular sanki yandıkça yanıyordum..

Oysa çok birşey istemezdim. Sadece "Ali'sine kavuşmuş Fatıma " olmak isterdim..

Miran;
Kapanmayan avuç içim ve yüzümdeki tebessümümdü..

Rabbimin gönlüme düşürdüğü sevdayı rabbim için terk ettim..
Sonra zaman geçti Rıza-i ilahı için Yusuf için evlendim..Asıl imtihanlarım düğünümüzün olduğu gün başladı..

Sonrası mı?

Buyrun hikayeme o zaman ...
(Biraz imtihan dolu hikayem var haberiniz olsun)