فصل 1 مستمرّة वयाने जरी मोठ असलं,
तरी मनाने मात्र लहान असतं,
दोन पिढ्यांमधील अंतर म्हणजेच आजोबा आणि नातू असत.
पैशांच्या मागे पळणाऱ्या या जगात,
सर्वात मोठं धन हे प्रेम असतं,
मात्र हम दो और हमारे दो च्या नादात वृद्धाश्रमाच जाळ विणत,
आणि चिमुकलं ते पाऊल आजोबा नावाच्या घोडेस्वारीला मुक्त.
आजोबा आणि नातवाचं नातं हे निराळच असतं, कारण इथे कोण लहान कोण मोठा हे गणितच नसतं,
एक संपूर्ण आयुष्याशी झगडून बसत,
तर दुसरं त्याचं बोट धरून आयुष्याची वाट चालायला लागत.
खेळताना तुझ्यासवे
माझे मन अल्लड होते...
तुझ्या लडिवाळाता
सुरकुत्यांचेही बालमन होते...
आजोबा म्हणजे केवळ धाक नसुन कातळावरून ओलांडणारा शुभ्र मायेचा झरा आहे .
आवडते ते सगळे जे जे नातवाच्या मर्जीचे
बाकी सगळे फिके वाटते
इतके प्रेम आजोबांचेच असते .
दोन पिढ्यांची गम्मत न्यारी
दोघांनाही दोघे प्यारी ...
करमत नाही एकमेकावाचून
दोघात सा
