KARİNA

Bir gün Ay'a mektup yazdım.Onu asla bırakmayacağıma söz verdim.Onu hissettim.Küçük yaşta annem ve kardeşimi toprağa verirken bir şeyi çok iyi anladım.Yıldızlar asla ölmez çünkü ben onları her gün görüyorum.

Benim gecelerimi,odalarımı süsleyen ve aydınlatan onlar.Gücüm,ilham kaynağım yaşama sebebim ve nefesim oluyorlar.Peki ya benim en büyük nefesimden birine bir şey olduysa.

Tam düşecekken,gücümü yitirecekken birisi elimden tuttu.Solmaya yüz tutmuş ışıklarımı yeniden aydınlattı.O an gözlerinde yanan bir ışığı daha tanıdım.Sevgi.

Benimle birlikte gökyüzüne doymaya hazır mısınız?