ᴛʀᴀᴘᴘᴇᴅ ꜱᴏᴜʟꜱ (𝘋𝘳𝘢𝘮𝘪𝘰𝘯𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘳𝘺)
  • Reads 11,657
  • Votes 678
  • Parts 17
  • Reads 11,657
  • Votes 678
  • Parts 17
Ongoing, First published Apr 07, 2018
"Με έκανες να νοιώθω πράγματα Ερμιόνη. Πράγματα που δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι θα ένοιωθα." 

... 

Αυτή θα έπρεπε να είναι μια συνηθισμένη χρόνια...μια ήρεμη χρόνια...

Ο τελευταίος χρόνος στο Χόγκουαρτς είναι αυτός που θα καθορίσει μια και καλή την πορεία των ηρώων μας.

Και όμως είναι αναπόφευκτο να ξεφύγεις από την μοίρα σου, το πεπρωμένο σου... γιατί όσες φορές και να το απαρνηθείς εκείνο έτσι ξαφνικά θα έρθει και θα σου χτυπήσει την πόρτα εκεί που δεν το  περιμένεις. Σου υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους, ακόμα και αν είναι γραφτό να συμβούν...

Και τι να είναι η αγάπη; Είναι αυτό που προσδοκούμε εμείς ή τελικά αυτό που οι άλλοι προσδοκούν από εμάς; Αυτό καλούνται να αντιμετωπίσουν...τα συναισθήματα τους, τα οποία όσο και να θέλουν δεν μπορούν να εμποδίσουν.

Ο Μαλφόι είναι πρόθυμος να αλλάξει; Η Γκρέιντζερ θα καταφέρει να ξεπεράσει όλα εκείνα που της σημάδεψαν την ζωή; Είναι και οι δύο ικανοί να αφήσουν πίσω τους την περηφάνια και τις πληγές τους;

By:_mrs_granger_ ✨

#1 στα fanfiction και #1 στα dramione χάρις την δική σας στήριξη και αγάπη :)
All Rights Reserved
Sign up to add ᴛʀᴀᴘᴘᴇᴅ ꜱᴏᴜʟꜱ (𝘋𝘳𝘢𝘮𝘪𝘰𝘯𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘳𝘺) to your library and receive updates
or
#18harrypotter
Content Guidelines
You may also like
My teacher became my enemy  by BlindCruelSociety
72 parts Complete
"Να σε ρωτήσω τι κανεις;" έκανα τρία βήματα προς τα πίσω ενώ αυτός ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. "Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;" Χαμογέλασε πονηρά. Όταν χαμογελάει έτσι με αγχώνει από την μία αλλά από την άλλη θέλω να τον χώσω καμιά μπατσα. "Επίσης που πήγε ο πληθυντικός αριθμός;" πλέον είχε φτάσει η πλάτη μου να ακουμπάει σε ένα θρανιο. Ήταν επικίνδυνα κοντά. Άρχισε να με κάνει να νοιώθω νευρική και να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από το ότι είναι μπροστά μου. Που εφτασα; Πριν λίγο καιρό δεν γινόταν αυτό. Τώρα γιατί τον σκέφτομαι έτσι; "Πολύ αέρα έχεις πάρει μικρη" πριν προλάβω να αντιληφθώ το τι είπε είχε ακουμπήσει τα χείλη του στον λαιμό μου. Δεν έκανε έντονες κινήσεις και φαινόταν αυτό ότι το έκανε επίτηδες. " Α-Ασε με..." Προσπάθησα να απομακρυνθω αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρινοταν. "Εγώ δεν σε κρατάω. Εσύ κάθεσαι. Μήπως το θέλεις αυτο;" ρώτησε και ένοιωθα το σατανικό του χαμόγελο μόνο και μόνο από την φωνή του αλλά και το ότι τα χείλια του ήταν πάνω μου την εικόνα αυτή την έκανε πιο έντονη. "Τελικά είσαι τόσο πονηρή" και με αυτή την φράση απομακρύνθηκε ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ;!
Roomates "by accident" [✓] by -xalarwse-
91 parts Complete
"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτοικο. Όταν μετακομίζει στο σπίτι, το άτομο που αντικρίζει δεν είναι η κοπέλα που είχαν μιλήσει αλλά ένα αγόρι ονόματι Πάνος. Ο Πάνος είναι το κακό αγόρι. Καπνίζει, πίνει, ξενυχτάει και πηδάει ότι θηλυκό κινείται. Εχει ένα σκοτεινό παρελθόν το οποίο γνωρίζει μόνο ο ίδιος και η παρέα του και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του για κανένα λόγο. Όλοι τον θεωρούν καφρο, δεν ξέρουν τι έχει περάσει και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν. Δεν ξέρουν πόσο δύσκολα πέρασε, πόσο πόνο έζησε. Απλά τον έκριναν. Τι θα γίνει όταν η Νεφέλη θελήσει να μάθει περισσότερα για αυτόν και το παρελθόν του που προσπαθει τόσο πολύ να θάψει; __ Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλο βιβλίο (πχ χαρακτήρες, ονόματα, καταστάσεις) είναι εντελώς συμπτωματική και όχι αντιγραφή. Το βιβλίο περιέχει υβριστικό και μερικές φορές ακατάλληλο περιεχόμενο (θα επισημαίνετε πιο πριν) Μην αντιγράψετε!
You may also like
Slide 1 of 10
My teacher became my enemy  cover
«Υπάρχει λόγος;» cover
My sexy brother in law🧨🔥~Jeon Jungkook ff cover
Και αν σε ξέρω  cover
Roomates "by accident" [✓] cover
Έρωτας στην κουζίνα  cover
one shotes cover
~Heartless Mafia~ cover
With love, Covey|| Book 2 cover
Ευγενία cover

My teacher became my enemy

72 parts Complete

"Να σε ρωτήσω τι κανεις;" έκανα τρία βήματα προς τα πίσω ενώ αυτός ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. "Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;" Χαμογέλασε πονηρά. Όταν χαμογελάει έτσι με αγχώνει από την μία αλλά από την άλλη θέλω να τον χώσω καμιά μπατσα. "Επίσης που πήγε ο πληθυντικός αριθμός;" πλέον είχε φτάσει η πλάτη μου να ακουμπάει σε ένα θρανιο. Ήταν επικίνδυνα κοντά. Άρχισε να με κάνει να νοιώθω νευρική και να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από το ότι είναι μπροστά μου. Που εφτασα; Πριν λίγο καιρό δεν γινόταν αυτό. Τώρα γιατί τον σκέφτομαι έτσι; "Πολύ αέρα έχεις πάρει μικρη" πριν προλάβω να αντιληφθώ το τι είπε είχε ακουμπήσει τα χείλη του στον λαιμό μου. Δεν έκανε έντονες κινήσεις και φαινόταν αυτό ότι το έκανε επίτηδες. " Α-Ασε με..." Προσπάθησα να απομακρυνθω αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρινοταν. "Εγώ δεν σε κρατάω. Εσύ κάθεσαι. Μήπως το θέλεις αυτο;" ρώτησε και ένοιωθα το σατανικό του χαμόγελο μόνο και μόνο από την φωνή του αλλά και το ότι τα χείλια του ήταν πάνω μου την εικόνα αυτή την έκανε πιο έντονη. "Τελικά είσαι τόσο πονηρή" και με αυτή την φράση απομακρύνθηκε ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ;!