Parmak uçlarımın kalem dokusuna aşina olduğu dönemlerde yazıp sonra unuttuğum, yıllar sonra kim bilir belki de satır aralarında kendini bulma ümidiyle okuyup, içinde anlamlandıran birilerinin paylaştığı bu denememi, o anki müşevveş haliyle ve pekte adetim olmamasına rağmen paylaşmak istedim . Bir günlük ömrünün ilk akşamında olduğundan habersizce, gün batımına doğru kanat çırpan bir kelebeğin umudunu yüreğinde taşıyan insanlara ithaf olunur...All Rights Reserved