🍁 İnsan Eskisi 🍁 Ritimsiz bir tınıdan kopup savrulmuş figanlardan Payıma sen çalındı yalnızlığın gaybana dergahından Titreten bir ayrılığın ruha açtığı keskin ayazlardan Ben kavruldum, sen olup savruldum yitikçe umutlardan Baktım sonra, boşlukta avare salınan insan eskisi guruhlardan Kendimi aradım kaybolmuşça, savruk bir sonbahardan Buydu hepsi bu kadardım ben, sensizliğin zifirinden arta kalan 🍁🍁🍁🍁🍁 10.05.2019All Rights Reserved