Nang dumating ang mga Amerikano sa Pilipinas, nagkaroon ng isang kuwento. Isang pag-iibigan ang nabuo. Kasabay nang pananakop ng mga banyaga ang pambibihag sa puso ng tatlong tao.
Sina Alfredo, Josefa, at Miguel.
Nang taong 1913, maraming mahahalagang pangyayari sa buhay ng mga Pilipino lalo na sa buhay ni Josefa.
Napatunayan ng dalaga na hindi pala madaling umibig sa panahong nagkakaroon ng digmaan. Dito rin naisip ng dalaga kung gaano kalupit si tadhana. Napatunayan niya rin na hindi maiitama ang pagkakamali kung puso ang paiiralin. Higit sa lahat, napatunayan niya na mas nakakalamang at umiiral ang isip kaysa sa puso.
Josefa:
Wala akong ibang hinangad kundi ang sundin ang utos ng aking mga magulang. Ngunit sa pagkakataong ito, handa akong kalabanin sila upang ipaglaban naman ang aking sinisinta.
Alfredo:
Isang hamak lamang akong hardinero ngunit kaya kong ipaglaban ang minamahal ko. Tandaan ninyo, hindi lamang ako ang naging madumi ang kamay sa larong ito. Hindi lamang ako ang naging masama sa kwentong ito.
Miguel:
Lahat ay aking gagawin at hahamakin. Nais mo ng madugong laban, handa akong ibigay iyon, sapagkat iyong pakatatandaan ang akin ay akin. Marami akong salapi, kaya kong baliktarin ang kwentong ating isinasadula.
Ngunit nakapagtataka, ang kwento noon, nakabuo ng isang pagkakamali ngayon.
A girl who named Eshtafania saw a not so ordinary book- the mysterious historical book. Because of curiosity, everything went embroiled.
Ang mga katagang naka-ukit sa unahan ng aklat, ay isa lamang sa naging dahilan kung bakit niya kinuha ito.
Si Eshtafania na nga ba ang susi para maitama ang pagkakamali o s'ya ang magiging dahilan kung bakit mas lalong magugulo ang nakaraan?
Magkatulad nga ba ang kahihinatnan ng kwento ni Josefa at Eshtafania o sadyang magkatulad lang sila ng kapalaran?
Highest Rank Achieved:
#17 (December 01 2018)
#25 (October 08 2018)
#26 (May 23 2018)
#29 (May 14 2018)
#41 (April 30 2018)
#55 (April 25 2018)
Mula sa pamilya ng historians at archaeologists, lumaki si Cyrene na may malawak na kaalaman sa kasaysayan. Ngunit sa hindi inaasang pagkakataon ay napunta siya sa panahong hindi puspusang naibahagi o naitala sa mga aklat tungkol sa kasaysayan ng Pilipinas, at nakilala ang isang tanyag na ngalan sa mga alamat -- si Prinsesa Urduja.
Sa bilis ng mga pangyayari ay natagpuan na lamang niya ang kanyang sarili bilang punong babaylan ng nayong pinamumunuan ng prinsesa. At sa kanilang mga kamay nakasalalay ang muling paghahabi ng kasaysayang minsan nang nakalimutan.