BUL BENİ SOKAKLARIMDA

Genç kız karşısında ki adama baktı 'ne kadar da inatçı diye geçirdi içinden. Aptaldı. Neden dinlemiyordu sözünü? Bu kadar kaosun ortasına beyaz ömlüğüyle dalarak her şeyi düzeltebileceğini mi sanıyor du? Kesinlikle çok saçma bir düşünceydi.

-Git.
Genç kadının sesi o kadar soğuk ve sakin çıkmıştı ki kendi bile şaşırmıştı bu sinirle sakin kalabildiğne.

-Sen bana bir açıklama yapmadan gitmeyeceğim.
Genç adamın gözleri ateş saçıyordu. Ilk kez böyle hisetmişti. Bir açıklama almazsa çok kötü şeyler olacağını hissediyordu.

-Sana açıklama yapmak zorunda değilim! Git burdan!

Diye bağırdı. Bu adam ne sanıyordu kendini hangi sıfatla hesap soruyordu? O kendine bile hesap vermeyen biriyken bu adam hiç umrunda olmamalıydı.

-Sen salaksın kızım! Kendini yanlızlıkla cezalandıran bir salaksın!

Adam kükremişti bu kız çileden çıkarıyordu onu neden anlamıyordu ki? Onun için çabalıyordu. Belinde dolaştırdığı kelepçeyi başkalarına değil kendine takmış tı ama tek bir farkla o bileklerine değil duygularına geçirmişti kelepçeyi...