Açelya bir an aklindan geçen seyleri düşünmemek için içi içini yiyor ayni zamanda Uraz'ın karşısinda duygularina yenik düşüp içinden geçenlere hakim olamıyordu:
"Kalbim acıyor, her dediğin kelimelerden
Sürekli, yıkıma sürükleyecek değisen duygularından
Vücuduma saplanmış bir ok gibi
Yalpalanıyor bedenim
O senin beni hiç anlamıyor olmandan"
Açelya'nin içine kapalıydi bu sözler. Uraz kendisine sanki bir şeyler demek istercesine bakan kızı anlamaz bakışları ile süzerken, oysa kızın gözlerinde sadece acıyla kıvranan masumane bakışları vardı.Uraz, duygu yetisini uzun zaman önce kaybeden, ufacık bir şeye bile çabucak sinirlenebilen birisi olduğu için Açelya 'yı anlaması oldukça güçtü.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."