Ibi Bumi

Ik kwam uit de schaduw van de bomen. Dit was hét moment. Ondertussen was ik bij Rose aan gekomen. Ik keek naar haar. Ze was kleiner, omdat ze zo oud was, maar haar ogen waren nog vol energie. We bleven elkaar aan kijken. Langzaam, en precies tegelijk, gingen onze armen naar elkaar toe. Ik legde mijn handen in die van Rose en bleef haar aan kijken. Ik wist dat dit ging gebeuren. Mijn spieren spanden zich aan. Er kwam een soort golf van warmte vanuit mijn vingers door mij heen. Plotseling viel mij het licht van de Poolster op. Had hij net ook al zoveel licht gegeven? Ik dacht van niet. Ik ben Minerva Olivia Oleaceae, 16 jaar oud en ik ben de nieuwe Moeder Aarde.