Buğulu gözleriyle aşkına bakarken bir anda kalbinin tuttuğu hızlı ritimleri, her an onu aklından çıkaramayışını, yaşadıklarının her saniye bir bir gözlerinin önünde oluşunu düşünüyordu.
O kısacık sürede yıllar yavaş yavaş ellerinden, kalbinden, akıp gidiyordu. Birbirlerine aşkla bağlıydılar.Bunu biliyordu.Onlar birbirlerinden sadece hoşlanmıyordu.O kutsal duygu onları bulmuştu.Birleştirmiş,bütünleştirmişti.
Peki mutlu olması gerekirken neden değildi? Neden karşısında duran aşık olduğu kıza sarılmıyordu?Bunu şimdi yapmazsa bir daha şansı olmayacağını bile bile neden kolundan tutup kendine çekmiyordu?
Belki de bir gün karşılaştıklarında kalpleri ve ruhları bedenleri gibi başkalarına ait olacaktı. Niye hiç bir tepki vermeden gitmesine izin veriyordu? Bu kadar mı hükmetmişti gurur.? Bu kadar mı kör olmuştu gözleri?
Evet gurur..Asıl mesele gururdu..
VE GURUR AŞKI BİR KEZ DAHA YENMİŞTİ ...