Dubbel leven
  • Reads 515
  • Votes 32
  • Parts 5
  • Reads 515
  • Votes 32
  • Parts 5
Ongoing, First published Apr 25, 2018
Het maakt niet uit hoe vaak ik het doe het went nooit. De geur van verbrand vlees dringt mijn neusgaten binnen, terwijl het dorp langzaam in vlammen opgaat. 

Mijn naam is Liv en ik ben bang. Al zo lang ik mij kan herinneren hoor ik bij de rovers. Toen ik een baby was hebben ze mijn ouders vermoord en mij ontvoerd. Nu plunder ik samen met hen dorpen, geheel tegen mijn wil. Ik heb geen keus; het is zij of ik. Dag in dag uit zie ik het leed wat we aanrichtten en voel ik de ondraagelijke drang om te ontsnappen. 
Kan ik ooit aan de rovers ontkomen?
All Rights Reserved
Sign up to add Dubbel leven to your library and receive updates
or
#952spanning
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Unexpectedly [Voltooid] cover
Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie  cover
Witches And Warlocks cover
It All Changed (dutch) cover
Daughter of the unknown [Dutch/Nederlands]✔️ cover
Geo cover
Het Kleurloze Kasteel cover
Perimus cover
Tir Na nOg - Legendes van Himaya cover
Captured by a vampireprince (compleet) cover

Unexpectedly [Voltooid]

67 parts Complete

Het leven van Elise (15) staat op zijn kop als haar ouders besluiten om te verhuizen naar het afgelegen Lakefield, aan de rand van het bos. Elise ziet het niet zitten, ze heeft haar hele leven in de stad geleefd en moet al haar vrienden achterlaten. Maar eenmaal in Lakefield is het bos minder erg dan ze had gedacht. Wanneer Elise vreemde dingen begint te zien gaat ze midden in de nacht op onderzoek uit. Ze komt terecht in een wereld die anders is dan alles dat ze kent. ~Ik kan niet anders dan de zwevende lichtjes volgen. Ze bewegen steeds sneller. Na een tijdje ren ik door het bos achter de lichtjes aan die vrolijk op en neer dansen. Het interesseert me niet meer waar ik heen ga en ik heb het niet eens door als ik het meertje passeer. Ik blijf maar rennen achter de lichtjes aan, ze blijven sneller gaan. Ik kan ze bijna niet meer bijhouden, tot we opeens op een open plek zijn. De lichtjes stoppen abrupt met bewegen, maar beginnen dan om me heen te draaien. Ik wordt er duizelig van. Toch zijn de lichtjes prachtig, ik kan mijn ogen er niet van af houden. Ik volg ze, draai met ze mee, ik spring achter ze aan. Tot ze allemaal doven en ik plotseling plompverloren op de open plek sta in het maanlicht, zonder een flauw benul waar ik ben. Ik merk dat ik het koud heb, ik ril en krimp ineen als ik zie hoe donker het eigenlijk is. Dan hoor ik opeens een stem achter me. "Hallo, prinses." Hoogste ranking: #1 fantasy