ONE OF THE BOYS (ON HOLD)
  • Reads 2,200
  • Votes 35
  • Parts 25
  • Reads 2,200
  • Votes 35
  • Parts 25
Ongoing, First published Apr 09, 2014
Ang buhay ng tao, parang rides sa theme park at yung simpleng experience ng pagpunta rito. Andyan yung excitement dahil sa adrenaline rush na mararamdaman mo sa bawat sakay. May takot na baka hindi mo kayanin. May inis dahil sa haba ng pila. May pagkalito sa kung anong atraksyon ang uunahin mong itry. Nakakahilo, nakakakaba, nakakataranta... may nakakahimatay pa nga di ba? May boring din, yung parang ang tumal at walang kathrill-thrill. May nakakasawa at mayroon ding ang sarap ulit-ulitin. Sa huli, parang nakakapagod na din... pero wag ka... babalikan at babalikan mo pa rin naman.

Aminin man natin at sa hindi, loving is a BIG part of living. Di ka normal kung di ka marunong magmahal. Therefore, loving is also a part of theme park experience. 

Sa bandang huli, ang itatanong mo pa rin sa sarili mo..  


"NAGING MASAYA BA AKO?"


This by-product of my imagination asks the latter question.
All Rights Reserved
Sign up to add ONE OF THE BOYS (ON HOLD) to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.