Timeless| NCT

"Oh no, sorry." Sabi nya. Natapunan kasi nya ng juice at yes, basang-basa na ako ngayon. Kasalanan ko rin naman eh kasi tumayo ako bigla at hindi ko nakita na paparating sya. Tinignan ko naman sya at parang.... familiar ang mukhang 'yon.

"Do I know you?" Nagulat naman sya sa tanong. Of course, sinong hindi magugulat doon dahil ang isang stranger ay biglang nagtanong ng ganun. Pero mas nagulat ako sa naging sagot nya.

"Y-Yes." Huh? Magkakilala kami?

"How come?" Tanong kong muli sa kanya. Hindi eh, siguro may kamukha lang syang artista.

"W-We used t-to be lover---" naputol ang sasabihin nya nang may lumapit sa akin. Oh, right. Nakalimutan kong may kasama ako. Bakit ang tagal nya?

Hinawakan naman nya ang kamay ko at saka humarap sa lalaking kausap ko. Kita ko sa kanila ang gulat, taranta, selos at takot. Magkakakilala ba sila?

Tinignan naman ng kasama ko ang suot ko. Basa ito at umiling sya...

"Let's go." Sabi nya at hinigit ako palayo.

Tinignan kong muli ang lalaki at sinabing...

"Sorry, but I don't remember you." Sabi ko nalang. He smiled. But I saw his teary eyes. His eyes were sad but he still manage to smile.

"It's okay. I'll make sure you will remember me even though we're.....timeless." He once looked at our hands and walks away.