"I did what I can ! Tapos sasabihin mung Kalimutan nalang lahat na parang wala lang?! Sapalagay mo ba kaya ko yun? Sapalagay mo ba madali lang kalimutan yun!? Well para sabihin ko sayo sobrang sakit, Na dahil sa sobrang sakit parang winarak warak ang pusot kaluluwa ko at dahil dun wala nang puwang para mabuhay!!" Singhal ko sa kapatid. "Kung wala kanang sasabihin pweding kanang umalis!" Takwil ko sa kapatid ko. "Zeith! Tandaan mo andito pa kami nila mama, karamay mo kami!" Mahinahon niyang sabi sa akin at saka lumabas nang kwarto ko. Saka naman pumatak ang mga luha ko habang tinutungga ang alak. Love always hurts and I promise to my self I won't enter it anymore!All Rights Reserved