KARANLIKTAKİ MAVİ

İnsanlar bize hep bir yakıştırma yaparlar. Güçlüsün derler , çok güçlüsün. Asabisin derler , güzelsin , çirkinsin , akıllısın derler. Korkaksın derler , acemisin ustasın derler. Arada kafaları bozulur siktir lan derler insanlar hep bulurlar diyecek birşey seni istedikleri kalıba şekile sokabilirler. İyiyim , kötüyüm diyemessin. Asabi değilim sinir hastasıyım mesela ben çocukluktan birşeye biraz kıssam üzülsem korksam diz kapaklarımdan başlayıp Ellerime sonra çeneme varan titremeler yaşarım. kekelerim gözlerim dolar. Ama anlatamassın kimseye anlamak istemezler inanmazlar umursamazlar. güçlü değilim diyemessin. Sen ki derler şuna göğüs gerdin senki bunu yendin sen ki diğerini atlattın.

Yoruldum işte diyemessin ayakta o kadar çok durdum ki taşımıyor o dizler artık diyemessin. Kendine yediremessin alçaltacak sanırsın seni belki birileri zayıf yanını görsün istemessin. Bilirsin insanın emdiği süt çiğdir. Kullanır herkes herkesin zayıflığını ne acı diyorum bazen

acıyorum kendime ve hepimize tüm bu beni anlayan ve bana benzeyen insanlara'

Acılarımızı paylaşalımı okuyucu 🍷