27

...Artık ağlamaktan konuşamıyordum. Sarıldı, başımı öptü. O öptükçe daha çok ağladım,ona,onsuzluğa, yaşama, ölüme. Sonra başımı kaldırdım insanlar delirmişiz gibi bize bakıp ilerliyorlardı demek ki ölmemişti demek ki ben hayal olduğunu bile bile sarılmıyordum. Bu-- bu gerçekti. O sırada sıcak kahve gözlerinden bir bulut geçtiğini gördüm. Yoksa?

''Öldüm ben Naz.''