Yine o gündü. Üç yıl olmuştu ama benim için her gün, o gün gibiydi. Kimse yoktu ve tek başıma salonun ortasında, doğduğum güne lanet ediyordum.
Bir anda çalan kapı düşüncelerimi böldü, kim gelebilirdi ki? Kim beni merak edebilirdi?
Ayaklarımı yere süre süre kapının önüne gittim...
***
Onun daha fazla ağlamasına dayanamayıp kendime çekip sarıldım. Biraz sonra kucağımda uykuya daldığını farkettim. Onu kucaklayıp yatağına götürdüm.
***
Gözlerimi kırpıştırarak açtığımda onun bana bakan yeşil gözleriyle ve onun kendine has erkeksi kokusuyla karşılaştım.
Birden duygularıma mani olamayarak, ona "seni seviyorum" diye fısıldadım.
***
Sonunda ilan-ı aşkıma cevap verebilmişti.
"O zaman evlen benimle" dedi düz sesiyle. Bakışlarım anında onu buldu. Gözlerim gözlerine kenetlenmişti sanki..
İşte yine birileri berdele kurban gidiyordu..
Hayat onu bir şeylere zorluyordu
Biz yine bir şeylere doğru sürükleniyorduk..