Kimi zaman ölmek ister, kaybolmak ister vücudunu istemeyen derin ruhun. Ama ruhlar ölmez, ruhlar öldürür... Çekip gitmek ister en uzaklara, ama dejavu gibi hep aynı yere döner. Çünkü onun yeri, senin yanındır. Derin derin nefes alırsın. Fakat sonuç herzaman sabit olur; Nefeslerini kaybedersin. Kayıp bir ruh isterdi bedenim, şimdi soluklarımı kaybettim. Nefes almadan yaşamak mümkün müydü? Evet! O beni tamamlayan bir bütündü. Onunla nefes alıyordum. Binevi bir elma gibiydik. Ama elmalar da ölmeye mahkumdurlar. Hem de ortadan ikiye bölünerek... Kırık kanatlarını birleştirerek yeniden hayata dönmeye çalışan bir kız; Nehir. Sigarasının küllerinden yeniden doğan bir adam; Ozan Ozan için kendini öldürebilecek bir kız; Derin Yeniden tutundular hayata, kalplerini birleştirerek. Ama bu elma çok uzun yaşamadı. Kadın bir kelebekti. Adam ise bir sigara dumanı. Kayboldular, yok oldular... Karşılıksız herşey kaybolmaya mahkumdur. Sevgi gibi.. Onun başkasını sevdiğini bile bile delilercesine sevmek de kaybolmaktır. Ama belki bir Umut. Küçük bir umut lazımdı. Benim Umudum ise yanıbaşımdaydı. Aynı şeyleri ona yaşatan Nehir ne yapacaktı. Büyük ikilemde kalan kız nasıl bir seçim ile karşı karşıyaydı?All Rights Reserved