yıllardır yaşadığım yalnızlıkta.. tam işler yoluna girmişken düşmanlarım azalmışken çakma zenci korsanın dediği bir cümle ile işler hiç olmadığı kadar sarpa sarmıştı. Yateneklerim ve yaşadıklarım yüzünden görmediğim sevgiyi yaşamak üzereydim ve hiç kimseye güvenmemem gerekiyordu.. ama.. ilk defa hissettiğim aitlik ve uyum isteğiyle.. sanırım mutluğa ve mütakbel ukala abim tony e bi şans verebilirdim. Yada daha çok kendime?All Rights Reserved