Mijn naam is niet erg bekend, ik heb nog nooit iemand mijn naam verteld. Ik ontmoet ook niemand. Ik zal alvast zeggen, dat dit verhaal geen happy ending heeft. Het zal ook niet leuk beginnen. Dit verhaal is het geheim van mijn leven. De vrolijke momenten zullen er zijn. Maar duisternis laat me niet gaan. Ik ben geboren in een klein huisje aan de rand van de stad. Geen buren, geen voorbijgangers. Alleen ik en mijn vader, mijn moeder heb ik nooit gekend. Mijn vader is een belangrijk rijkman. Hij werkt thuis en is de baas van een belangrijk bedrijf. Hij neemt vaak collega's mee. Dan drinken en lachen ze. Maar mijn vader werkt niet in een normaal bedrijf en de collega's zijn niet gewoon zijn vrienden. Papa werkt als zeer belangrijk pooier. Zijn bedrijf bestaat uit 5 panden door het hele land. Elk pand met tientallen kamers en meisjes. De meeste zijn pas onder de 25. Papa zegt dat hij goed voor ze zorgt en ik me er geen zorgen om moet maken. Ik bemoei me er verder niet mee. Hij neemt vaak meisjes mee naar huis, hij verteld ze over zijn werk en een paar weken later, werken ze voor hem. De avond dat de meisjes komen mag ik nooit uit mijn kamer komen, ik heb nog nooit gezien wat ze doen, maar ik weet dat ze worden 'ingeleid' in het leven van de hoeren. Dat kan soms erg lang duren, tot diep in de nacht. Ik kan er niet door slapen. Mijn leven is nooit makkelijk geweest. Omdat mijn vader zo'n machtig man was in de zakenwereld, voelde hij zich ook zo in het dagelijks leven. Ik was er vaak de dupe van.