Hepimizin hayatında bir "o" vardır değil mi? İstemeseniz bile sanki hayatınızın aslında ona ait olduğunu pervazsızca gösterip hayatınız giren bu kişi bir anda tüm benliğinizin tek sahibi olur. Kendinizi ondan başka bir şey düşünemeyip, ondan başka bir şey yapamazken bulduğunuz anda hayatınız artık geri dönülmeyecek bir noktaya gelmiştir bile. İşte benim hayatımda tam olarak sizin yaşadığınızdan çokta farklı değil aslında. Sadece ben o noktadan sonra direksiyonun kontrolünü tamamen kaybettim ve bir ağaca toslayarak durabildim. Şimdi son kanlarımı döktüğüm bu aracın içinde ölmeden önce son cümlelerimi fısıldıyorum. Belki birileri duyar da ona söyler diye umudum ediyorum ama duysa bile geri dönmeyeceğini çok iyi biliyorum. Gemiyi ilk fareler terk eder ve o bunu çok iyi bilir. Hayatımıza giren tüm o'lar için bir küfür savuruyorum son kahkahalarımla beraber. Bu yüzden hayatımın son günlerinde bu hikayeyi hayatımızı batıran tüm o'lar için anlatıyorum. Belki bir sonraki nesil akıllanıpta onlara güvenmez diye!