Veda Etmeden

Bu ilk ölüşüm değil.

Ben hala o küçük kız çocuğuyum.
Avucunu sıkıp ağladığını kimse görüp üzülmesin diye gizli gizli gözyaşlarını silen çocuğum. Mezar taşının yanını kalbini söküp bırakan on yaşında büyüyen o küçük kız çocuğuyum. Belki de büyüdüm diyerek sadece kendimi kandırıyorumdur.

Canım yandığında kimsenin yanına gidemedim. Koydum kafamı dizlerimin üzerine, canım çıkana dek ağladım. Bir kişinin bile ruhu duymadı. Üzgünüm... En çokta kendime.

Gerçek dünyada ki sahte insanlar; Sevgi göstermek için hep son anları bekliyorsunuz;
Hastane koridorlarını, siren öncesini, veda vaktini ama son anı yok... O ansızın gelecek, yüreğinize binen pişmanlık hiçbirşeye fayda etmeyecek.

Yıktığınız o şeyleri toparlamak istediğinizde, bulamadığınız o parça olacağım.

Ve boynuna aşık olduğum adam;

"Benim hayal ettiğim geleceğe birtek sen yakışıyordun."

NOT: Sen benim yaşama sebebimsin diyenin;
bir gün sizi öldüreceğini bilin.