Boska Gra
  • Reads 112
  • Votes 12
  • Parts 4
  • Reads 112
  • Votes 12
  • Parts 4
Ongoing, First published May 12, 2018
"Boska gra", czyli opowieść szalonego bóstwa o siedmiu wybrańcach, którzy w krwawej grze o przetrwanie muszą odnaleźć nie tylko siłę, by przezwyciężyć trudności, lecz także najpaskudniejsze cechy ludzkości. Będą musieli się zmierzyć nie tylko z pozostałymi graczami, lecz także z własnymi demonami, w czym pomogą im ich  dary, którymi zostali obdarowani przez boga. Boska gra jest pierwszą częścią z cyklu o tej samej nazwie, a jej głównym bohaterem jest Ben, z pozoru rozpieszczony gnojek, który przez nieszczęścia w życiu zamknął się na ludzi. Jednakże dzięki krwawej grze, będzie musiał wyjść ze swojej skorupy i nawiązać nietrwałe sojusze, czy nawet splamić swe dłonie krwią.
All Rights Reserved
Sign up to add Boska Gra to your library and receive updates
or
#40grzech
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Mate cover
Miecz Głębin cover
Krwawy Książę cover
PÓŁ KRÓLESTWA - MIŁOŚĆ / SMOKI / WAMPIRY [18+] cover
Popioły [I tom Smoczych Kronik] cover
To deny the route cover
Kwiaty na trakcie [fantasy] cover
Dżin cover
Dziedzictwo Krwi {Hyunlix} cover
Okrutne Istoty || Cruel Creatures cover

Mate

42 parts Complete

- Skąd wiesz? - Wykrztusiła wreszcie, po pięciu minutach pustego wgapiania się we mnie. Miała duże orzechowe oczy poplamione jasną zielenią. Były hipnotyzujące. - Ty tego nie czujesz? Mój zapach na ciebie nie działa? Nie masz wrażenia słabości, przekonania, że musisz być przy mnie? Odsunąłem się, uświadamiając sobie, że wciąż zaciskam dłonie na jej kruchych ramionach. Była wychudzona, sweter wisiał na niej jak na wieszaku. Bałem się pofolgować własnym emocjom w obawie, by nie zrobić jej krzywdy - tak nie powinno być. Wilk powinien być silny. - Gdy spotykasz Mate, doskonale zdajesz sobie z tego sprawę. Dziewczyna odsunęła się ode mnie jeszcze o kilka kroków. Ciężko usiadła na kanapie, którą wcześniej to ja miałem nieprzyjemność zajmować i objęła się ramionami. Dlaczego wydawała się przy tym taka załamana? W końcu ku mojemu wielkiemu zdziwieniu parsknęła krótkim, trochę histerycznym śmiechem. Parsknęła śmiechem! - Bardzo ci współczuję - rzuciła. - Ty chyba naprawdę nie wiesz kim jestem.