kaybettiğim şeyler fazlaydı. Daha doğrusu elimde olan şeyler zaten azdı. Ama şimdi kesilmiş elimle, Kalanları tutmaya çalışıyordum. Yokluğunun mutlu ettiği tek şey babamdı. Ama varlığının mutlu hissettirdiği kişileri de yitirmiştim. Her şey elimden su misali kayıp gitmişti. Ve onları kaybetmek tamamen benim iğrenç kişiliğim ile alakalıydı. Kendimi değiştirmeyi gerçekten çok denemiştim. Başarmıştım da. Fakat başarım hiçbir zaman uzun sürmedi. Sanırım hayatım boyunca bu döngüden kurtulamayacağım. öylesine yazdığım ve anılarımdan oluşan bir yazı sadece. Yazı yazma konusunda pek iyi sayılmam.O yüzden kommene.