CESETTEN HİKAYELER -[TAMAMLANDI]-

Selam ben Hilary. Doğduğumdan beri beynimdeki tümör ve beraber yaşadağım kanserim ile hastane odamda büyüdüm. Size 8 yaşımdan sonra olanları anlatmak için buradayım..

Doğduğumda daha anne karnında çıkar çıkmaz tümörü tespit etmişler. Ama müdahele %70 riskli olduğu için kimse aldırmamış. 4 yaşımda kaslarım erimeye başladı. Ve kemiklerim çok ağrıyordu. Kanser dediler. Saçlarım döküldü. 8 yaşımda beni ameliyata soktular. Ameliyattan çıktım. Hicbirşey hissedemiyordum gözümü açamıyor herşeyi duyuyor ama cevap veremiyordum. Tepki veremiyordum. Sonraki gece doktorlar geldi odam yeşildi ve duvarda çicekler vardı. Herkes oradaydı. Doktor bana yaşayacağımı söyledi. Harikaydı. O gün annemle beraber oyunlar oynadık babamla ise gezmeye çıktık ve bana yeni oyuncaklar aldık. O gece lunaparka gittik. Gondola bindik bisiklet sürdük.
Aynı gece odamda hep bir ağlama sesi vardı ışıgı yaktığımda ise kesiliyordu. Korkmuştum. Pembe tavşanıma sarıldı. Sonraki günler de bunun gibi geçti. Ama her gece kadın ağlama sesi geliyordu. Yaklaşık 2 hafta geçmişti sanırım. Doktor bana "Hilary bu gün hastaneden çıkacaksın" dedi. Mutluydum saçım uzamış ve hastane bana anı olarak şeker vermişti. Beraber hastane kapısından çıkmıştık. Meğersem ben o gün 12 yaşımda ölmüşüm. Her gece ağlayan ise aç susuz başımda uyuyan annemmiş. Anne özür dilerim herşey rüyaymış. Burası karanlık lütfen gel seni istiyorum korkuyorum anne..

Bana annemi bulabilir misiniz? Çünkü burası karanlık, sıcak ve çığlıklar var.