Bana Bir 'MASAL' anlat, BABA!

Ben her gece babam gelip başımı okşayarak bana masal anlatacak diye beklerken, dayım geliyordu.
O okşuyordu, saçlarımı. O öpücük konduruyordu, o anlatıyordu, bana masal!
Biliyor musunuz?
Babanın yerini hiç kimse dolduramıyor. Ne dayım, ne de bir başkası!
Ben hep babam gelecek, beni omuzlarına alıp gezdirecek, benim kahramanım olacak, beni o aptal esprileriyle güldürecek diye bekledim.
Bekledim, bekledim, bekledim. Tam 22 yıldır babamın gelmesini bekledim.
Ben sadece, hayatımın her evresinde yanımda babam olsun istemiştim.
En garibi de ne biliyor musunuz?
Babam gelmedi, ancak ben babama gittim.
Öyle boynuna sarılıp ben geldim baba demek için değil...
Anneme çektirdiği o acıları, annemin her gece gizli köşesinde akıttığı gözyaşlarının her bir damlasını ödetmek için.
Bizi terk ettiği için...
Ondan bunların hesabını sormak için...
Onun her gözünün önünde olduğumda...aklına annem gelsin, daha da acı çeksin diye...babama gittim.
Peki...gerçekten bunun intikamını alabildim mi?
Amacıma ulaşabildim mi?

*

*Güzel afiş çalışması, bir nk83'ün ellerinden! Seviyoreee <3