Kumral saçlarını gördüm ve birkaç adım attım, üzgün yüz ifadesi nihayet görüş açımdaydı. Koştum ve o ne olduğunu anlamadan ona sarıldım. "Abla?" Şaşkın sesi kulaklarıma ulaşınca gözlerimin dolmasına engel olamadım. Bana göre küçük kalan bedenine daha sıkı sarıldım. "Abla geliyorlar." Umursamadım. Bu değerli birkaç kıymetli saniyeyi boşa harcayamazdım. Çok geçmeden biri kolumdan tutup çekti. Ayrılmak zorunda kaldık. Gözlerinin içine bakıp gülümsedim. "Her şey senin için birtanem."