Hani bazı insanlar vardır. En arkaya geçip, kulaklığını takıp kendini dünyadan soyutlayan insanlar. Geçmişinin pişmanlıklarını asla unutamayan insanlar. Nefes alan, ama yaşamayı beceremeyen insanlar. Dışlanan, umursanmayan, ama hep en güzel kalbe sahip olan insanlar. İnsanlara karşı yaralarını gizlese de, sargılara ihtiyacı olan insanlar. Saatlerce ağlayan ama sonra hiç bir şey olmamış gibi davranan insanlar. Kısacası; Bu dünyada en çok sevilmeyi hak eden, en özel insanlar. Ben de o insanlardan biriyim. Ve gerçek hayatta atamadığım çığlıkları, hiçbir faydası olmasa da burada harflere dökeceğim.