Kami ay mga GANGSTERS, Walang kinatatakutan, lahat gagawin makamit lang ang minimithing kalayaan at isama mo pa ang magandang kinabukasan para sa IYO. Kaso nga lang, marami rin ang namamatay dahil sa mga laban na nagaganap rito, tama kayo ng nabasa, MGA LABAN. Mga LABAN na dahilan ng KAMATAYAN, at Mga LABAN na nagiging dahilan rin ng KASIYAHAN. Sa Gangsters University, marami kang mararanasan, ang maging MASAYA, maging MALUNGKOT, at mag karoon ng POOT. Hindi lang simpleng University ang pinapasukan ko, Ibang iba ito sa LAHAT. Pwede kang mag sisi, at pwede karing mag pasalamat na pumasok ka sa. University na to. Isang bagay lang ang alam ko sa University nato, isang KARAHASAN, kase walang araw ang walang namamatay rito, pero himala nalang na marami parin ang nag aaral rito. Kung ikaw ay duwag duwag, hindi ka nababagay dito, dahil rito, walang taong duwag duwag dahil lahat dito, puro PALABAN. At dito mo rin malalaman ang mga KAKAYAHAN mo na akala mong di mo kaya.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.