TUTSAK UYANIŞ

Bir zamanlar, en azından daha sağlıklı olduğum ve Sidney Lainer'e eski bir Wrangler'le bırakıldığım zamanlar hayatımın ne kadar değişebileceği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bana az limonlu vanilyalı dondurmanın tadındaki nahoşluğu, yükselen enflasyonun yaşattığı krizi ve annemin beni sevgiyle kucaklayışını göstermişlerdi. Beni güneşle ısıtmış, rüzgarla üşütmüşlerdi. Kulağımda What a Wonderful World çalmıştı ve gece sahilde yosunların kokusuyla uyumuştum.

Bir zamanlar gördüğüm her şeyin keskin bir doğruluğu olduğuna inanırdım; Yürüdüğüm kaldırım taşının, pencereden akan damlanın, Mi Rancho kafenin ve Michael Jackson'un. Ta ki biri kulağıma dışarıdan getirdiği o altın kelimeleri fısıldayana dek. Bir zamanlar annemin narin kızıydım, şimdiyse bilenmiş sivri bir bıçağa dönmüştüm. İnandığım tek şeyse siyah saçlı ve oldukça soğuk bir çocuğun gözleriydi.

"Sıraya oldukça rahat oturmuştu, bir dirseği sandalyesinin yaslanma kısmına dayalıydı. Boyu uzundu, oldukça uzun. Kumral saçları dağınıktı fakat yüzüyle bütün oluşturacak kadar da düzgün duruyordu. Çene hatları bir kayın ağacı kadar sertti. Düzgün ve az yağlı bir fiziği vardı, spor salonunda oldukça fazla vakit geçirmiş gibiydi. Üzerine bembeyaz bir tişört giymişti. Elini rahatça koyduğu sıranın üzerinde uçlu kalemini durmadan çeviriyor ve siyah gözleriyle doğrudan bana bakıyordu. Bakışları keskindi, beni rahatsız edecek ve içimi ürpertecek kadar."