Size garip garip bakan insanlar... Tuhaf değil mi ? Okul çantamı almış öğrencilerin bana tuhaf tuhaf bakmasını aldırış etmeden okuldan kaçıyordum. Yürürken ise arkamdan 'beyaz' 'kar gibi soğuk' ya da 'renksiz' lakablarımı duymazdan geldim. Evet bu doğru ! Labakım bunlar ve bunlara benzer şeylerdi. Neden mi ? Durun ben size baştan anlatayım. Ben Beyza Akıncı... 8.sınıfa gidiyordum ve duygularım bu yaşım için çok ağırdı... Babam fazla zengindir ve her istediğini yapar , insanlar ondan korkar. Kadınlarda da aynı şekilde.. Bir abim vardı , annem ve babam 8 sene önce ayrılmıştı ve ben bakıcımla kalıyordum yani Buket ablayla... Abim 20 yaşında olduğu için kendine ait bir evi vardı. Annem ve babamın yüzüne bakamıyordum. Çünkü beni hiç umursamıyorlardı bile ! Bakıcım ise benle babamdan aldığı maaşlarla zengin büyük bir evde yaşamanın tadını çıkarıyordu... Ama ben zengin değil mutlu olmak istiyordum... Ailem bu zor günlerimde yanımda yoktu , arkadaşım yoktu , kimsem yoktu benim... Yapa yalnız bir kızdım. Daha ailem bile beni sevmeyip bana ilgi göstermezken başkası nasıl gösterecekti ki zaten ?... Bana huzur denen o muhteşem şey yoktu... Huzur ne demek bilmeden huzurlu olamazdım. Sadece güzelmiş onu biliyorum... Ha bu arada lakabım neden beyaz anlatayım. Ben doğuştan albino hastasıydım ve tenim dahil saçım , kaşlarım falan beyazdı... Ben doğduğumda ailem bunu anladığında adımı 'çok beyaz' anlamına gelen Beyza koymuşlar... Adım da buradan geliyor zaten... Yani kısacası sevmeyi bilirken sevilmeyi bilmeyen yalnız kızdım ve gerçekten huzura ihtiyacım vardı...