Sunny Moon için hayat oldukça anormal dercede normaldi. Kardeşleri ile birlikte olan yaşamı fanilere kıyasla fazla uçuktu elbette fakat onların "normal" kavramı da buydu.
Özlerindeki yaratığa verebilecekleri bir isim yoktu belki, lâkin ünleri Şeytan olarak yayılırdı. Çünkü bir annenin rahminden çaldıkları saf bedenlerin altında, kötü ruhlarla dans eden bir iblisi andırırlardı.
Derler ki: Ay İblisleri, Ay'ın karanlık yüzünün eseridir. Onun kötü kalbinin, içindeki yıkımın ve ruhunun ızdırapını taşıyan yeryüzündeki elçileri.
Her evrenin, zamanlara bölünmüş iblisi vardır.
Sunny, hayatlarının son zamanda değiştiğinin farkındaydı. Ama sessizliği seven karakteri onu bir köşeden izlemeye mahkûm bırakırken, kendini bir anda yalanlar üstündeki hayatlarının sırrını çözerken bulacaktı.
Bu karışık labirentte temeldeki asıl sırrın kendisi olduğunu bilecek olması ise, kaçınılmaz bir gerçekti.
〆
"Aşk, bütün sonları ebedi kılar..."
•••