Behind the Narra Tree | UNFINISHED
  • Reads 3,180
  • Votes 1,023
  • Parts 58
  • Reads 3,180
  • Votes 1,023
  • Parts 58
Ongoing, First published May 28, 2018
Nakaraan. Noon. Memorya.
Iyan ang mga salitang hindi ko makakalimutan. Lagi kong pinapanatili sa isipan ngunit ang aking puso'y nasasaktan. Sa lahat ng mga bagay, bakit nawala pa sa memorya ang minamahal kong kaibigan?
Paalam.
Ang tangi kong hiling ay paalam ngunit parang wala nang pansinan. Tuluyan mo akong kinalimutan na parang bula at ikinasakit ito ng kalooban.

"Binibining Violet, tandaan mo, mahal pa rin kita kalimutan mo man ako"





Author's Wonderful Note =)
~Enjoy reading! This is my first story! Need support! -.- That's all! Thanks!~

06•03•18
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Behind the Narra Tree | UNFINISHED to your library and receive updates
or
#595memories
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.