Ongeduldig kneep Olivia op het knopje van haar oordopjes, de muziek moest harder. Moedeloos liet ze zich op haar bed vallen, en ze begroef haar hoofd in haar kussen. Het was weer een dag die beroerd aan zijn einde was gekomen.
Olivia is een beginnende studente, dingen in haar leven liepen vaak niet zo soepel als ze had gewild, maar aan 'alles gebeurd met een reden' hielt ze zich vast. Zo was ze er van overtuigd dat alles wel een keer goed zou komen, pieken en dalen horen er nou eenmaal bij.
Olivia's grote passie lag bij muziek en dansen, twee dingen die ze graag ook samen combineerde. Ze was sociaal, maar tegelijkertijd terughoudend. Al had ze haar hoop op liefde wel opgegeven, ze kon net haar vrienden onderhouden, laat staan een vriendje er bij. Liefde is dan ook eenmaal niet voor iedereen.
Toch?
"Serieus nick alweer?" Ik knik
"Dit kan echt niet meer, je moet dit niet accepteren" nog steeds starend naar tafel die naast ons staat. "Ik dacht gewoon..." na een kleine stilte kijk ik hem recht in zijn ogen aan en ga veder met mijn opmerking "dat hij was veranderd, na de vorige keer". Het blijft stil tussen ons, allebei niet wetend wat we moeten zeggen.