Satürnün Halkasında

"Yarın birlikte uyanacağız" dedi. Göğe bakmayı kesip ellerime daklandım. O an sanki filmde esas kız benmişim gibi hissettim.

Cümle beynimde yankılanırken henüz idrak edememiş bir vaziyette boş boş suratına bakıyordum. Ona doğru döndüm, gözlerini gözlerime sabitledim ve kocaman gülümsedim. Çünkü ne esas kız bendim ne de başroldeki oğlan o. Kendi filmimizdeki iki figürandık. Ben yoldan geçen bir kadın; O ise manavdan limon alan bir adamdı.

Bu bir mesfe hikayesi... Bu binlerce kilometreye rağmen direnen bir aşkın ve dostluğun hikayesi.
Onlara kulak verin.